حرف ك ـ ل

بر هر بلند مرتبه اى حسد مى برند .

هر فردى ، به همانند خود گرايش دارد .

هر دردى درمان مى شود ، جز بد اخلاقى .

هر چيزى با بخشيدن كم مى شود ، مگر دانش .

هر چيزى كه افشاى آن پسنديده نباشد ، امانت است ، اگر چه پنهان كردنش را درخواست نكرده باشند .

بسا سختى كه با مدارا آسان شد .

بسا كسى كه براى عمل كردن ، امروز و فردا مى كند تا آن گاه كه مرگ بر او هجوم آورد .

چگونه بسامان مى شود انديشه كسى كه هميشه سير است؟!

چگونه مى توان به عمرى شادمان شد كه لحظه ها از آن مى كاهند؟!

چگونه لذّت عبادت را در مى يابد، كسى كه از هوس باز نمى ايستد؟!

چگونه ديگرى را اصلاح مى كند، آن كه خود را اصلاح نكرده است؟!

چگونه ادّعاى دوستى خدا مى كند، كسى كه دوستى دنيا در قلبش جاى گرفته است ؟!

موى سپيد براى هشدار دادن ، بس است .

همين فضيلتْ آدمى را بس كه خود را ناقص شمارد .

اين زيركى براى آدمى بس كه كاستى هاى خود را بشناسد .

نادانى آدمى را همين بس كه بى مورد بخندد .

براى آگاهى از آنچه از دنيا مانده ، آنچه از دنيا گذشته ، بسنده است .

غفلت آدمى را همين بس كه همّتش را در آنچه به كارش نمى آيد ، صرف كند .

براى ادب كردن خود ، همين بس كه دورى كنى از آنچه آن را از ديگران خوش نمى دارى .

شوخى بسيار ، هيبت را از ميان مى برد .

خشمِ بسيار ، صاحب خشم را خوار و عيب هاى او را آشكار مى كند .

بخشنده باش و اسراف كننده مباش .

به كارى مشغول باش كه از آن پرسيده خواهى شد .

يار ستمديده و دشمن ستمگر باش .

هرگاه در پى چيزى هستى ، بلندْ همّت باش و آن گاه كه چيره شدى ، در پيروزى كريم باش .

بخيلِ رازهاى خود باش و رازى را كه به تو سپرده شده است ، افشا مكن كه افشاى راز ، خيانت است .

هر چه بر خزانه داران رازها افزوده شود ، رازها بيشتر ضايع شود .

از هر دست بدهى ، با همان دست پس مى گيرى .

آن گونه كه مى كارى ، مى دروى .

كفران نعمت ، پاى را مى لغزانَد و نعمت را مى رُبايد .

هر تنگنايى را راه برون شُدى است .

هر جايگاهى را سخنى است .

براى هر چيز زكاتى است و زكات خِرَد ، تحمّل نادانان است .

جوينده دانش را عزّت دنيا و رستگارى آخرت است .

مؤمن را سه وقت است : وقتى كه با پروردگارش مناجات مى كند ، وقتى كه نفسش را به حساب مى كشد ، و وقتى كه با خود و لذّت هاى حلال و زيبا خلوت مى كند .

بايد مبغوض ترينِ مردم و دورترينِ آنها از تو كسى باشد كه بيش از همه از مردم عيب جويى مى كند .

به بهشت نخواهد رسيد ، جز كسى كه براى آن بكوشد .

گفتار سودى ندارد ، مگر آن كه با كردار همراه شود .

كمال را در نمى يابى تا آن گاه كه نقصان را پشت سر گذارى .

با بُريدن از خويشان ، افزايشى [در عمر و مال] نيست .

جان شما را بهايى جز بهشت نيست ؛ آن را جز به بهشت نفروشيد .

داورى كردن درباره فرد امين ، با ظنّ و گمان) ، عادلانه نيست .

برادر تو نيست آن كس كه نيازمند به مداراى با او باشى .

برادر تو نيست آن كس كه تو را به داورى بين تو و خودش نيازمند كند فرد سومى را به عنوان قاضى قرار دهد) .

عاقل را روا نيست جز اينكه در پىِ يكى از سه [ كار ] باشد : بهره برى براى روز قيامت ، بهبود وضع زندگى ، و لذّت حلال .

كسى كه با خوش گمانى به روزگارْ آرام گرفته ، پندهاى زمانه را در نمى يابد .

خردمندى را درنيافته ، آن كه شيفته بازيچه شده و به بيهودگى و شادخوارى حريص گشته است .

اگر از عمر تباه شده گذشته ات پند بگيرى ، عمر باقى مانده را پاس مى دارى .

اگر نمازگزار مى دانست چه رحمتى او را فراگرفته ، سر از سجده بر نمى داشت .

اگر دنيا براى كسى باقى مى مانْد ، ديگر به دست آن كسى كه اكنون در دست اوست ، نمى رسيد .

بايد بر مَركب ميانه روى بنشينى و به سوى مقصد بالندگى ره بسپارى .

با كسى كه با تو درشتى مى كند ، نرم باش ، كه دور نيست او هم با تو نرم شود .

ديدار با اهل معرفت ، مايه آبادانى دل ها و بهره بردن از حكمت است .

لذّت كريمان در خورانيدن ، و لذّت فرومايگان در خوردن است .