حرف ب ـ ث

فرصت را درياب پيش از آنكه [با از دست رفتن] سبب اندوه شود .

بامداد، در پى كسب وكار باشيد ، كه بركت در كسب و كارِ بامداد است ، و مشورت كنيد كه پيروزى در مشورت است .

به پدرانتان نيكى كنيد تا فرزندانتان به شما نيكى كنند .

تباه كردن احسان ، احسان كردن به كسى است كه آن را نمى شناسد به نااهل) .

به دوستى چنگ در زن كه سختى روزگار، او را به تو ارزانى داشته است .

پيش از تصميم گيرى بينديش و پيش از اقدام، مشورت كن و پيش از داخل شدن [در كار] تدبّر كن .

در آغاز سرما فصل پاييز) خود را از سرما نگه داريد و در آخرش فصل بهار) خود را به آن بسپاريد ؛ زيرا سرما با تن ها همان مى كند كه با شاخه هاى درخت : در آغاز مى سوزاند و در پايان، به برگ و بار مى نشاند .

آنچه را در اوّل عمر تباه ساخته اى ، در پايان عمر جبران كن تا در بازگشت خويش هنگام مرگ) سعادتمند شوى .

از سه چيز نبايد شرم داشت : خدمت كردن مرد به ميهمانش ، برخاستن از جايش به احترام پدر و معلّمش ، و حق خواهى، اگر چه اندك باشد .