نقش تقوا در پذيرش اعمال

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ در سفارش خود به ابوذر ـ فرمود : اى ابوذر! براى [همراهى ]عملِ با تقوا بيشتر اهتمام داشته باش، تا به [نفْس ]عمل.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : به عملِ با تقوا بيشتر اهتمام داشته باش، تا به عملِ بدون تقوا؛ زيرا هيچ عملى كه با تقوا توأم باشد اندك نيست، چگونه اندك باشد عملى كه پذيرفته مى شود! چون خداوند عزّ و جلّ مى فرمايد: «جز اين نيست كه خداوند از تقوا پيشگان مى پذيرد».

امام على عليه السلام : به پذيرفته شدن عمل بيشتر اهتمام ورزيد، تا به خود عمل؛ زيرا عملى كه با تقوا همراه باشد، هرگز كم نيست، چگونه كم باشد عملى كه پذيرفته مى شود؟!

امام على عليه السلام : هيچ عملى با تقوا اندك نيست، چگونه اندك باشد چيزى كه پذيرفته مى شود!

امام على عليه السلام : دو صفت است كه خداوند سبحان اعمال را جز با وجود آنها نمى پذيرد: تقوا و اخلاص.

الكافى ـ به نقل از ابو حمزه ـ : نزد امام زين العابدين عليه السلام بودم كه مردى آمد و به حضرت گفت : اى ابا محمّد! من زن باره هستم، از همين رو يك روز زنا مى كنم و يك روز روزه مى گيرم. آيا اين مى تواند كفّاره آن باشد؟ حضرت فرمود : هيچ چيز نزد خداوند عزّ و جلّ محبوبتر از اين نيست كه اطاعت شود و نافرمانى نشود. پس، نه زنا كن و نه [براى كفّاره] روزه بگير. سپس ابو جعفر (امام باقر) عليه السلام آن مرد را به طرف خود كشيد و دستش را گرفت و فرمود: اى مسخره .حديث ! كار دوزخيان را مى كنى و اميد دارى به بهشت روى؟!

بحار الأنوار : معصوم عليه السلام فرمود : بكوشيد و كوشا باشيد و اگر عمل نمى كنيد [دست كم ]نافرمانى نكنيد؛ زيرا كسى كه مى سازد و ويران نمى كند، بنايش بالا مى رود اگر چه اندكى؛ اما كسى كه مى سازد و ويران مى كند، بنايش هيچ گاه بالا نمى رود.