HadithLib.Com

ثواب هدايت كردن

صفحه اختصاصي حديث و آيات رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله ـ لعليٍّ عليه السلام لَمّا بَعَثَهُ إلَى اليَمَنِ ـ : يا عليُّ ، لا تُقاتِلَنَّ أحَدا حتّى تَدعُوَهُ ، و ايمُ اللّه ِ لَأن يَهدي اللّه ُ على يَدَيكَ رجُلاً خَيرٌ لَكَ مِمّا طَلَعَت علَيهِ الشَّمسُ و غَرَبَت ، و لَكَ وَلاؤهُ يا عليُّ .حديث

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ هنگامى كه على عليه السلام را به يمن فرستاد ـ فرمود : اى على! هرگز با كسى جنگ مكن مگر اينكه قبلاً او را [به اسلام] دعوت كرده باشى كه به خدا سوگند، اگر خداوند كسى را به دست تو هدايت كند برايت بهتر است از آنچه آفتاب بر آن طلوع و غروب مى كند ؛ و تو بر شخص هدايت شده ولايت دارى ، اى على .

صفحه اختصاصي حديث و آيات عنه صلى الله عليه و آله ـ لِمُعاذٍ ـ : يا مُعاذُ ، لَأن يَهدي اللّه على يَدِكَ رجُلاً مِن أهلِ الشِّركِ خَيرٌ لكَ مِن أن تَكونَ لَكَ حُمرُ النَّعَمِ .حديث

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ به معاذ ـ فرمود : اى معاذ! اگر خداوند مردى از مشركان را به دست تو هدايت كند، برايت بهتر از آن است كه اشتران سرخ مو داشته باشى.

صفحه اختصاصي حديث و آيات عنه صلى الله عليه و آله : و اللّه ِ ، لَأن يُهدى بِهُداكَ رجُلٌ واحِدٌ خَيرٌ لكَ مِن حُمرِ النَّعَمِ .حديث

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : به خدا قسم، اگر حتى يك مرد به واسطه راهنمايى تو هدايت شود، برايت بهتر از اشتران سرخ موست.

صفحه اختصاصي حديث و آيات عنه صلى الله عليه و آله ـ لرجُلٍ سألَهُ أن يُوصِيَهُ ـ : اُوصِيكَ أن لا تُشرِكَ باللّه ِ شَيئا ··· و ادْعُ النّاسَ إلَى الإسلامِ ، و اعلَمْ أنّ لكَ بكُلِّ مَن أجابَكَ عِتقَ رَقَبَةٍ مِن وُلدِ يَعقوبَ .حديث

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ به مردى كه خواهش كرد او را سفارشى كند ـ فرمود : به تو سفارش مى كنم كه چيزى را شريك خدا نگردانى··· و مردم را به اسلام فراخوان و بدان كه به ازاى هر كس كه دعوت تو را پاسخ دهد، ثواب آزاد كردن بنده اى از فرزندان يعقوب خواهى داشت.

صفحه اختصاصي حديث و آيات عنه صلى الله عليه و آله : مَن يَشفَعْ شَفاعَةً حَسَنَةً ، أو أمَرَ بمَعروفٍ ، أو نَهى عَن مُنكَرٍ ، أو دَلَّ على خَيرٍ ، أو أشارَ بهِ ، فهُو شَريكٌ . و مَن أمَرَ بسُوءٍ ، أو دَلَّ علَيهِ ، أو أشارَ بهِ ، فهُو شَريكٌ .حديث

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هر كس براى كارى نيك وساطت كند يا به كارى نيك فرمان دهد يا از كارى زشت باز دارد يا به كارى نيك راهنمايى كند و يا در هنگام مشورت آن را نشان دهد، چنين كسى [در انجام آن كار ]شريك است و هر كه به كارى بد و زشت فرا خواند يا به آن راهنمايى كند و يا در هنگام مشورت آن را توصيه كند، او در آن كار شريك است.

صفحه اختصاصي حديث و آيات بحار الأنوار : رُويَ أنّ داوودَ عليه السلام خَرَجَ مُصحِرا مُنفَرِدا، فأوحَى اللّه ُ إلَيهِ : يا داوودُ ، مالِي أراكَ وَحدانِيّا ؟ فقالَ : إلهي اشتَدَّ الشَّوقُ مِنّي إلى لِقائكَ ، و حالَ بَيني و بَينَ خَلقِكَ ، فأوحَى اللّه ُ إلَيهِ : اِرجِعْ إلَيهِم ؛ فإنّكَ إن تَأتِني بِعَبدٍ آبِقٍ اُثْبِتْكَ في اللَّوح حَميدا .حديث

بحار الأنوار : روايت شده است كه داوود عليه السلام تنها به صحرا رفت. پس خداوند به او وحى فرمود: اى داوود! چه شده است كه تو را تنها مى بينم؟ عرض كرد: معبودا! شوق ديدار تو در جانم شدّت گرفته و ميان من و خلق تو حائل گشته است. خداوند به او وحى فرمود: به ميان آنان برگرد؛ زيرا اگر تو يك بنده گريز پا را نزد من بياورى نام تو را در لوح، با صفت ستوده ثبت مى كنم.

صفحه اختصاصي حديث و آيات شرح نهج البلاغة : لَمّا مَلَكَ أميرُ المؤمنينَ عليه السلام الماءَ بصِفِّينَ ، ثُمّ سَمَحَ لأهلِ الشّامِ بالمُشارَكَةِ فيهِ و المُساهَمَةِ ـ رَجاءَ أن يَعطِفوا إلَيهِ ، و استِمالَةً لقُلوبِهِم، و إظهارا للمَعدِلَةِ و حُسنِ السِّيرَةِ فيهِم ـ مَكثَ أيّاما لا يُرسِلُ إلى مُعاويَةَ ، و لا يَأتيهِ مِن عِندِ مُعاويَةَ أحَدٌ ، و استَبطأَ أهلُ العِراقِ إذنَهُ لَهُم في القِتالِ ، و قالوا : يا أميرَ المؤمنينَ ، خَلَّفْنا ذَرارِينا و نِساءنا بالكوفَةِ و جِئنا إلى أطرافِ الشّامِ لِنَتَّخِذَها وَطَنا ؟! ائذَنْ لَنا في القِتالِ ، فإنّ النّاسَ قَد قالُوا !
قالَ لَهُم عليه السلام : ما قالُوا ؟
فقالَ مِنهُم قائلٌ : إنّ النّاسَ يَظُنُّونَ أنّكَ تَكرَهُ الحَربَ كَراهِيَةً لِلمَوتِ ، و إنّ مِن النّاسِ مَن يَظُنُّ أنّكَ في شَكٍّ مِن قِتالِ أهلِ الشّامِ !
فقالَ عليه السلام : و مَتى كُنتُ كارِها للحَربِ قَطُّ ؟! إنّ مِن العَجَبِ حُبّي لَها غُلاما و يَفَعا ، و كَراهِيَتي لَها شَيخا بَعدَ نَفادِ العُمرِ و قُربِ الوَقتِ ! و أمّا شَكِّي في القَومِ فلَو شَكَكتُ فيهِم لَشَكَكتُ في أهلِ البَصرَةِ ، و اللّه ِ لَقد ضَرَبتُ هذا الأمرَ ظَهرا و بَطنا ، فَما وَجَدتُ يَسَعُني إلاّ القِتالُ أو أن أعصِيَ اللّه َ و رَسولَهُ
و لكنِّي أستَأْني بالقَومِ ، عَسى أن يَهتَدوا أو تَهتَديَ مِنهُم طائفَةٌ ؛ فإنّ رَسولَ اللّه ِ صلى الله عليه و آله قالَ لِي يَومَ خَيبَرَ : لَأن يَهدي اللّه ُ بكَ رجُلاً واحِدا خَيرٌ لكَ مِمّا طَلَعَت علَيهِ الشَّمسُ .حديث

شرح نهج البلاغة : زمانى كه امير المؤمنين عليه السلام در صفين آب را در اختيار گرفت و به اميد متمايل ساختن شاميان به خود و جلب دل هاى آنان و نشان دادن عدالت خود و خوشرفتارى با آنها، به شاميان اجازه داد تا از آب استفاده كنند، براى چند روز فرستاده اى پيش معاويه نفرستاد و از طرف معاويه نيز كسى نزد حضرت نيامد. عراقيان چون درنگ حضرت را در صدور فرمان جنگ مشاهده كردند، گفتند: اى امير مؤمنان! ما زن و فرزند خود را در كوفه گذاشته ايم و به اطراف شام آمده ايم تا در اين جا اقامت كنيم؟! به ما اجازه جنگ بده؛ چون مردم حرف هايى مى زنند!
حضرت فرمود: چه مى گويند؟ يكى از آنان گفت: مردم مى گويند كه تو از مرگ مى ترسى و به همين دليل خوش ندارى جنگى واقع شود. بعضى هم مى گويند كه تو در [حقّانيت] جنگ با شاميان دچار شكّ و ترديد شده اى!
امام عليه السلام فرمود: هيچ گاه نبوده كه من از جنگ ترس داشته باشم! شگفتا! در كودكى و جوانى دوستدار جنگ باشم و در پيرى كه عمر به سر آمده و گاه رفتن نزديك شده است، از آن گريزان و ترسان! اما اينكه مى گويند من در [حقانيّت ]جنگ با اين جماعت دچار شكّ و ترديد شده ام، اگر بنا بود در اينان شكّ كنم درباره بصريان (جنگ جمل) شكّ مى كردم. به خدا قسم كه من اين كار را زير و رو كردم (درباره اش به دقّت انديشيدم) و ديدم دو راه بيشتر ندارم: يا جنگ و يا اينكه از خدا و رسول او نافرمانى كنم
اما من در جنگ با اين جماعت تعلّل مى ورزم به اميد اينكه شايد همگى و يا دست كم گروهى از آنان به راه راست درآيند؛ زيرا رسول خدا صلى الله عليه و آله در روز خيبر به من فرمود: اگر خداوند به واسطه تو حتى يك مرد را هدايت كند، برايت بهتر است از هر آنچه خورشيد بر آن بتابد.

صفحه اختصاصي حديث و آيات الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : لا يَتَكلَّمُ الرّجُلُ بكَلِمَةِ حَقٍّ يُؤخَذُ بها إلاّ كانَ لَهُ مِثلُ أجرِ مَن أخَذَ بها ، و لا يَتَكلَّمُ بكَلِمَةِ ضَلالٍ يُؤخَذُ بِها إلاّ كانَ علَيهِ مِثلُ وِزرِ مَن أخَذَ بِها .حديث

امام صادق عليه السلام : هرگاه فردى سخن حقّى بگويد و كسى به آن عمل كند، براى او همانند پاداش كسى باشد كه به آن عمل كرده است و هرگاه سخن گمراه كننده اى بگويد و كسى آن را به كار بندد، برايش همانند گناه كسى باشد كه به آن عمل كرده است.