آداب راه رفتن

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : تند راه رفتن، هيبت مؤمن را از بين مى برد.

مكارم الأخلاق : رسول خدا صلى الله عليه و آله در موقع راه رفتن چنان راه مى رفت كه معلوم بود راه رفتن شخص ناتوان يا تنبل نيست.

امام على عليه السلام : رسول خدا صلى الله عليه و آله هر گاه راه مى رفت، چنان مى خراميد كه گويى سرازيرى را مى پيمايد. پيش از آن حضرت و پس از او، كسى را مانند ايشان نديدم.

امام على عليه السلام ـ زمانى كه از صفّين سواره به كوفه وارد شد··· و [فردى به نام ]حرب، در كنار حضرت پياده به راه افتاد ـ فرمود : برگرد؛ زيرا پياده آمدن چون تويى در ركاب چون من، باعث غرور و فريفتگى زمامدار و مايه خوارى مؤمن است.

امام على عليه السلام ـ در وصف پرهيزگاران ـ فرمود : گفتارشان راست ، پوشاكشان ميانه روى و راه رفتنشان با فروتنى است.

بحار الانوار: على بن الحسين عليهما السلام هر گاه راه مى رفت، دستش را از ران خود جلوتر نمى برد و دست هايش را بالا و پايين نمى برد، بلكه با وقار و فروتنى راه مى رفت.

امام صادق عليه السلام : على بن الحسين عليهما السلام[در هنگام راه رفتن] دست راستش از دست چپش جلوتر نمى افتاد.

امام صادق عليه السلام : على بن الحسين عليه السلام چنان راه مى رفت كه انگار روى سرش پرنده اى است، دست راستش از دست چپش پيشى نمى گرفت.

امام صادق عليه السلام : راه رفتن شتاب زده، هيبت مؤمن را از بين مى برد و نورش را خاموش مى كند.

امام صادق عليه السلام : امير مؤمنان عليه السلام سواره به ميان اصحاب خود آمد. آنان دنبال حضرت راه افتادند. حضرت به طرف آنها برگشت و فرمود: كارى داريد؟ عرض كردند: نه، اى امير مؤمنان! بلكه دوست داريم با شما راه برويم. امام فرمود: برگرديد؛ زيرا راه رفتن پياده با سواره، موجب تباه شدن سواره و خوارى پياده است
امام عليه السلام فرمود: يك بار هم امير مؤمنان عليه السلام بر مركب سوار بود و اصحاب دنبال ايشان به راه افتادند. حضرت فرمود: برگرديد؛ زيرا صداى كفش ها در پشت سر مردان، مايه تباهى دل هاى احمقان است.