نكوهش شوخى

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : اى على! شوخى مكن كه ارج و احترامت از بين مى رود و دروغ مگو كه نورانيّتت از ميان مى رود.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : بنده به ايمان ناب نرسد، مگر آن گاه كه شوخى و دروغ را ترك گويد و مجادله را رها كند، هر چند حق با او باشد.

الترغيب و الترهيب : ابو الحسن ـ از شركت كنندگان در پيمان عقبه و جنگ بدر ـ گويد : با رسول خدا صلى الله عليه و آله نشسته بوديم كه مردى [از جمع ما ]برخاست و رفت و كفش هايش را فراموش كرد. يك نفر آنها را برداشت و زير خود گذاشت. آن مرد برگشت و گفت: كفش هايم كو؟ افرادى كه آن جا نشسته بودند، گفتند: ما آنها را نديده ايم. مردى كه كفش ها را زير خود پنهان كرده بود، گفت: اين جاست. رسول خدا فرمود: ترساندن مؤمن چه معنا دارد؟! مرد گفت: اى رسول خدا! به شوخى اين كار را كردم. پيامبر دو يا سه بار فرمود: ترساندن مؤمن چه معنا دارد؟!

امام على عليه السلام : هيچ انسانى (مردى) شوخيى نكرد، مگر اين كه پاره اى از عقل خود را دور انداخت.

امام على عليه السلام : شوخى، كينه بر جاى مى گذارد.

امام على عليه السلام : شوخى را رها كن؛ زيرا شوخى بارور كننده كينه است.

امام على عليه السلام : هر كه شوخى كند، سبك مى شود.

امام على عليه السلام : هر چيزى را بذرى است و بذر دشمنى شوخى است.

امام على عليه السلام : آفتِ ابّهت، شوخى است.

امام على عليه السلام : از شوخى بپرهيزيد؛ زيرا كه شوخى بدخواهى مى آورد و كينه بر جاى مى گذارد، و آن دشنام كوچك است.

امام صادق عليه السلام : از شوخى بپرهيزيد؛ زيرا آبرو و وقار مردان را از بين مى برد.

امام صادق عليه السلام : هرگاه مردى را دوست داشتى، با او نه شوخى كن نه مجادله.

امام صادق عليه السلام : شوخى مكن، كه بر تو گستاخ مى شوند.

امام صادق عليه السلام : شوخى، دشنام كوچك است.

امام صادق عليه السلام : شوخى مكن؛ زيرا نورانيّتت از بين مى رود.

امام كاظم عليه السلام : از شوخى بپرهيز، كه نور ايمانت را مى برد و مردانگى تو را سبك مى گرداند.