مَثَل سخن ناپاك

امام باقر عليه السلام ـ درباره آيه «و درخت لعنت شده···» ـ فرمود : مقصود، بنى اميّه است.

امام صادق عليه السلام ـ درباره آيه «ضَرَبَ اللّه ُ مثلاً كلمةً طيّبةً···» ـ فرمود : اين مثلى است كه خداوند درباره اهل بيت پيامبرش و دشمنان آنها زده است؛ حكايت دشمنان آنها، حكايت سخن ناپاكى است كه به درختى ناپاك مى ماند كه از روى زمين كنده شده و قرار و ثَباتى ندارد.

تفسير القمّى ـ ذيل آيه «و آن رؤيايى را كه به تو نشان داديم و [نيز] آن درخت لعنت شده در قرآن را، جز براى آزمايش مردم قرار نداديم» ـ : پيامبر در خواب ديد كه بوزينگانى از منبرش بالا مى روند. حضرت از اين خواب ناراحت شد و به شدّت غمگين گشت. پس خداوند اين آيه را نازل فرمود: «و آن رؤيايى را كه به تو نشان داديم و آن درخت لعنت شده در قرآن را، جز براى آزمايش مردم قرار نداديم···»··· آنان بنى اميّه اند.