نوميدى از رحمت خدا

بحار الأنوار : خداوند متعال فرمود: فرمانبردارانِ از من در ميهمانى من هستند، و سپاسگزارانِ از من در فزايندگى من، و ياد كنندگانِ من در نعمت من، و نافرمانانِ خود را از رحمتم نوميد نمى گردانم. اگر توبه كردند، من دوست آنها هستم و اگر [مرا] خواندند، جواب گويشان هستم.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : گنهكارِ اميدوار به رحمت خداوند متعال به رحمت نزديك تر است، تا عابدِ نوميد.

امام على عليه السلام : در شگفتم از كسى كه استغفار را با خود دارد و با اين وصف نوميد مى شود!

امام على عليه السلام : تا زمانى كه دَرِ توبه باز است، از گناه خود نوميد مشو.

امام على عليه السلام : نوميدى، باعث كوتاهى در عمل مى شود.

امام على عليه السلام ـ در مناجات شعبانيه ـ گفت: الهى! نوميدى و يأس را بر گمان نيكم [به تو ]چيره نمى گردانم و اميدم را از بزرگوارى و بخشش زيباى تو، نمى بُرم.

امام على عليه السلام ـ در بخشى از خطبه خود در دعاى باران ـ گفت: بار خدايا! كوههاى ما [از خشكى ]شكاف برداشته است··· در اين هنگام كه مردمان از همه جا نوميدند و ابرها نمى بارند، تو را مى خوانيم···؛ زيرا تويى كه باران را پس از نوميدى خلق، فرو مى فرستى و رحمت خويش را مى گسترانى و تو حاكمى ستوده هستى .

امام على عليه السلام ـ به همين مناسبت ـ گفت: بار خدايا! ما را از بارانت سيراب گردان و از نوميدان، قرارمان مده.

امام على عليه السلام ـ در بخشى از سفارش خود به فرزند بزرگوارش حسن عليه السلام ـ نوشت: بدان كه آن كسى كه خزانه هاى آسمانها و زمين در دست اوست به تو اجازه دعا كردن داده و اجابت نمودن آن را ضمانت كرده است ··· پس، مبادا تأخير در اجابت او تو را نوميد گرداند؛ زيرا كه دَهِش به اندازه نيّت بستگى دارد.

امام على عليه السلام : ستايش خداوند را در حالى كه نه از رحمت او نوميدم و نه از نعمت او بى بهره و نه از آمرزش او مأيوس.

امام صادق عليه السلام ـ به نقل از شخصى حكيم ـ فرمود : نوميدى از رحمت خدا، سردتر از زمهرير است.