كشتن مؤمن
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ در خطبه حجّة الوداع ـ فرمود : همانا خونها و اموال شما بر شما حرام است، همچون حرمت اين روزتان در اين ماهتان در اين شهرتان، تا روزى كه او (خدا) را ديدار كنيد و از اعمال و كردارهايتان از شما بپرسد.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ درباره جنازه مقتولى كه پيدا شد و قاتلش معلوم نبود ـ فرمود: مردى از مسلمانان كشته مى شود و معلوم نيست چه كسى او را كشته است؟ سوگند به آن كه جانم در دست اوست، اگر همه اهل آسمانها و زمين در كشتن مؤمنى همداستان شوند يا به كشتن او رضايت دهند، خداوند همه آنها را به آتش مى برد. سوگند به آن كه جانم در دست اوست، هيچ كس از روى ستم به كسى تازيانه اى نزند، مگر اين كه فردا در آتش دوزخ تازيانه خورَد.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ در همين مورد ـ فرمود : اى مردم! من در ميان شما باشم و جنازه مقتولى پيدا شود و قاتلش معلوم نباشد؟! اگر اهل آسمانها و زمين در كشتن مرد مسلمانى همداستان شوند، هر آينه خداوند همه آنان را، بى شمار و بى حساب، عذاب دهد.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هر كس [حتى] با نيم كلمه حرف در كشتن مؤمنى كمك كند، روز قيامت خدا را در حالى ديدار كند كه بر پيشانيش نوشته شده است: نوميد (محروم) از رحمت خدا.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : اگر آدمى به اندازه شاخ حجامت، خونى را از مسلمانى به ناحقّ بريزيد، از جلو درِ بهشت رانده مى شود تا نگاهش به بهشت نيفتد.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : نابود شدن دنيا نزد خدا، سبك تر از كشتن مردى مسلمان است.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : كشتن مؤمن در نظر خداوند، بزرگتر (پر اهميت تر) از نابودى دنياست.
امام باقر عليه السلام : هر كس عمداً مؤمنى را بكشد، خداوند متعال همه گناهان را براى او ثبت كند و مقتول از گناهان پاك شود و اين سخن خداوند متعال است [، آن جا كه به نقل از يكى از فرزندان آدم به برادرش مى فرمايد]: «مى خواهم گناه من و گناه خودت را به دوش كشى و از دوزخيان باشى».
امام صادق عليه السلام : هر كس كه مؤمنى را عمداً بكشد، توفيق توبه پيدا نمى كند.
امام صادق عليه السلام ـ در پاسخ به اين پرسش كه : اگر مؤمن عمداً مؤمنى را بكشد آيا توبه دارد؟ ـ فرمود: اگر به خاطر ايمانش او را كشته باشد، توبه ندارد. ولى اگر از روى خشم يا به انگيزه امرى از امور دنيا بكشد، توبه اش اين است كه قصاص شود.