نكوهش خنياگرى

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : خداوند مرا به عنوان رحمتى براى جهانيان برانگيخت و من سازها و نى ها و كارهاى جاهلى را نابود (قدغن) مى كنم.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : زنهار از گوش دادن به سازها و آوازها؛ زيرا اين دو نفاق را در دل مى رويانند، همچنان كه آب سبزه را مى روياند.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : دو آوازند كه در دنيا و آخرت لعنت شده هستند : آواز نى به هنگام خوشى و شيون در مصيبت.

سنن أبي داوود ـ به نقل از پيرى كه ابو وائل را در مجلس وليمه اى ديده بود ـ : مجلسيان شروع به لهو و لعب و پايكوبى و آوازه خوانى كردند.ابو وائل بلند شد و گفت : از عبد اللّه شنيدم كه مى گويد: از پيامبر خدا صلى الله عليه و آله شنيدم كه مى فرمود : آوازه خوانى نفاق در دل مى روياند.

امام صادق عليه السلام : آوازه خوانى از جمله گناهانى است كه خداوند عزّ و جلّ براى آن وعده آتش داده است، آن جا كه مى فرمايد : «و از مردم كسانى هستند كه سخن بيهوده را خريدارند تا [مردم را ]بى[هيچ ]دانشى از راه خدا گمراه كنند و راه خدا را به ريشخند گيرند. براى آنان عذابى خوار كننده خواهد بود».

امام صادق عليه السلام ـ [در توصيف بندگان خداى رحمان در آيه ]«و كسانى كه در مجلس زور (باطل) حضور نيابند» ـ : [مقصود از زور (باطل) ]آوازه خوانى است.

بحار الأنوار ـ به نقل از عبد الأعلى ـ : از امام صادق عليه السلام درباره اين سخن خداوند عزّ و جلّ : «از پليدى بتها دورى كنيد و از گفتار باطل اجتناب ورزيد» سؤال كردم. فرمود : [مقصود از ]پليدى بتها، شطرنج است و [منظور از] گفتار باطل، آوازه خوانى. عرض كردم : منظور از سخن بيهوده در آيه «و از مردم كسانى هستند كه سخن بيهوده را خريدارند» چيست ؟ فرمود : يكى از مصاديق آن، آوازه خوانى است.

كتاب من لا يحضره الفقيه : مردى به امام صادق عليه السلام عرض كرد : همسايگانى دارم كه آنان را كنيزكانى است كه آواز مى خوانند و عود مى نوازند و گاهى اوقات من به مستراح مى روم و براى اين كه ساز و آواز آنها را بشنوم نشستنم را طول مى دهم. حضرت عليه السلام به او فرمود : اين كار را نكن. مرد گفت : به خدا قسم از روى قصد آن جا نمى روم، بلكه آوازى است كه با گوشم مى شنوم. حضرت فرمود : عجبا از تو مگر نشنيده اى كه خداوند تعالى مى فرمايد : «همانا گوش و چشم و دل ، از همه اينها بازخواست مى شود»؟ آن مرد گويد : انگار اين آيه كتاب خداوند عزّ و جلّ را از هيچ عرب و عجمى نشنيده بودم. لا جرم اين عمل خود را ترك كردم و از خداى بزرگ آمرزش مى طلبم.

امام رضا عليه السلام ـ در پاسخ به سؤال محمّد بن ابى عبّاد كه به آوازه خوانى و شرابخوارى شهره بود و درباره آوازه خوانى سؤال كرد ـ فرمود : اهل حجاز در اين باره رأى و نظرى دارند. در حالى كه اين عمل به منزله باطل و لهو است. مگر نشنيده اى كه خداوند تعالى مى فرمايد : «و چون بر لغو بگذرند، با بزرگوارى مى گذرند».

سنن أبى داوود ـ به نقل از نافع ـ : ابن عمر آواز نى اى را شنيد. انگشتانش را در گوشهاى خود كرد و دور شد و به من گفت : اى نافع! چيزى مى شنوى؟ من گفتم : نه. در اين هنگام انگشتانش را از گوشهاى خود برداشت و گفت : من همراه پيامبر صلى الله عليه و آله بودم كه چنين صدايى را شنيد و يك چنين كارى كرد.