بر حذر داشتن از علم بدون عمل

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هر علمى در روز قيامت براى صاحب خود وبال است، مگر كسى كه به علمش عمل كند.

امام على عليه السلام : مردى گفت: اى رسول خدا! چه چيز حجّت نادانى را از من دور مى سازد؟ فرمود: دانش . گفت: چه چيز حجّت دانش را از من برمى دارد؟ فرمود: عمل.

امام على عليه السلام : دانايى كه برخلاف علمش عمل كند، به نادان سرگشته اى مى ماند كه از مستىِ نادانيش به هوش نيايد، بلكه حجّت بر چنين عالمى بزرگتر است و حسرتش بيشتر باشد و در پيشگاه خداوند، بيشتر سرزنش شود.

امام على عليه السلام : علمى كه به آن عمل نشود، حجّتى است براى خداوند بر بنده.

امام على عليه السلام : دنيا همه اش نادانى است، مگر آن جاها كه علم باشد و علم همه اش حجت است، مگر علمى كه به آن عمل شود.

امام على عليه السلام : علم، عذر و بهانه را از دست بهانه جويان گرفته است.

امام على عليه السلام : علمِ بدون عمل وبال است؛ عملِ بدون علم گمراهى است.

امام حسن عليه السلام : علم، براى فرا گيرندگان آن، جاى عذر و بهانه اى باقى نگذاشته است.

امام زين العابدين عليه السلام ـ در نامه خود به محمّد بن مسلم زهرى ـ نوشت : خداوند ما و تو را از فتنه ها نگه دارد و به تو از آتش دوزخ رحم كند؛ چه، تو به حال و روزى افتاده اى كه سزاست هر كس تو را بدان حال ببيند برايت دلسوزى كند؛ زيرا نعمتهاى خداوند تو را سنگين بار كرده است: تنى سالم و عمرى دراز به تو داده است. حجّتهاى خدا بر تو اقامه شده است؛ زيرا كه تو را قرآن دان كرده و در دينش فقيه گردانيده و سنّت پيامبرش محمّد صلى الله عليه و آله را به تو شناسانده است. در هر نعمتى كه به تو داده و در هر حجّتى كه برايت آورده، وظيفه اى مقرّر فرموده است.