كسى كه براى خدا دانش آموزد

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هر گاه هدفِ عالم از علمش رضاى خداوند متعال باشد، همه چيز از او بترسد و هر گاه هدفش از آن مال اندوزى باشد، او از همه چيز بترسد.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : علماى اين امّت دو كس اند: يكى آن كه خداوند او را دانشى داد و او به واسطه آن رضاى خدا و سراى آخرت را جُست و از دانش خود به مردم بخشيد و گرفتار طمع نشد و آن را به بهايى اندك نفروخت. براى چنين كسى جانوران درياها و جنبندگان هامون و دريا و مرغان هوا آمرزش طلبند و با سرورى و بزرگوارى بر خداوند وارد شود. دوم آن كه خداوند به او دانشى داد و او آن را از بندگان خدا دريغ ورزيد و گرفتار طمع شد و دانش خود را به بهايى ناچيز فروخت. چنين كسى در روز رستاخيز با لگامى آتشين لگام مى شود.

امام على عليه السلام : اگر دانشمندان دانش را به خاطر حق و حرمتى كه دارد بياموزند، هر آينه خداوند و فرشتگان او و آفريدگان فرمانبردارش آنان را دوست داشته باشند ؛ اما آنها علم را براى طلب دنيا آموختند و از اين رو خداوند از ايشان نفرت گرفت و نزد مردم خوار و بى مقدار شدند.

امام صادق عليه السلام : هر كه براى خدا علم بياموزد و براى خدا [به آن] عمل كند و براى خدا به ديگران آموزش دهد، در ملكوت آسمانها از او به بزرگى ياد شود و گفته آيد: براى خدا آموخت، براى خدا عمل كرد و براى خدا آموزش داد!

امام صادق عليه السلام : هر كه براى خدا علم بياموزد و به آن عمل كند و به ديگران آموزش دهد، در ملكوت آسمانها به بزرگى ياد شود و گفته آيد: براى خدا آموخت، براى خدا عمل كرد و براى خدا آموزش داد!