تشويق به عفّت

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : خداوند شخص با حياى با مناعت طبع را دوست دارد و از سائل وقيح سمج نفرت دارد.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : سه نفرند كه خداوند حتما كمكشان مى كند: جنگاورِ در راه خدا و بنده مكاتَبى كه بخواهد بهاى آزادى خود را بپردازد و كسى كه به قصد عفّت ورزى از گناه ازدواج كند.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : خداوند، بنده مؤمنِ تهيدستِ عفيفِ عيالوارِ خود را، دوست دارد.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : كسى كه حقّى را مطالبه مى كند بايد آن را با عفّت و مناعت طبع مطالبه نمايد، عفت كامل يا ناقص. [هنگام مطالبه حقّ خود به گناه نيفتد].

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ در اين دعا ـ مى خواند : بار خدايا! من از تو راهنمايى و پرهيزگارى و عفّت و بى نيازى مسألت دارم.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ پس از آن كه هر چه را [از بيت المال] نزد آن حضرت بود به خواهش انصار به آنها داد و ديگر چيزى باقى نماند ـ فرمود: آن چه از مال و دارايى نزد من باشد هرگز از شما مخفى و دريغ نمى دارم. هر كه پاكدامنى و مناعت جويد، خداوند او را پاكدامن و با مناعت گرداند و هر كه بى نيازى طلبد، خداوند بى نيازش گرداند.

كتاب من لا يحضره الفقيه: در روزگار داوود عليه السلام زنى بود كه مردى نزد او مى رفت و به زور از وى كام مى گرفت. خداوند عزّ و جلّ در دل آن زن چنين افكند كه به آن مرد بگويد: هر بار كه تو نزد من مى آيى مردى هم به سراغ زن تو مى رود. آن مرد سراغ زن خود رفت، ديد مردى پيش اوست. او را نزد داوود عليه السلام آورد و گفت: اى پيامبر خدا! بلايى سرم آمده كه بر سر احدى نيامده است! داود عليه السلام فرمود: آن بلا چيست؟ مرد گفت: اين مرد را پيش زنم يافتم. پس، خداوند متعال به داوود عليه السلام وحى فرمود كه: به او بگو: از هر دست بدهى از همان دست پس مى گيرى.

امام على عليه السلام : برترين عبادت، عفّت است.

امام على عليه السلام : هان! هر پيروى را پيشوايى است كه به او اقتدا مى كند و از نور دانشش پرتو مى گيرد. بدانيد كه پيشواى شما از دنياى خود به دو جامه كهنه و فرسوده و از خوراكش به دو گرده نان بسنده كرده است. البته شما از عهده چنين كارى بر نمى آييد، اما با پارسايى و سخت كوشى [در عبادت] و عفّت و درستكارى مرا يارى رسانيد.

امام على عليه السلام : كسى كه در راه خدا جهاد كند و شهيد شود اجرش بزرگتر از كسى نيست كه بتواند گناه كند و عفّت ورزد . انسان پاكدامن نزديك است كه فرشته اى از فرشتگان خدا شود.

امام على عليه السلام : عفّت، خوى زيركان است؛ سيرى نا پذيرى ، خصلت پليدان است.

امام على عليه السلام : عفّت، در رأس همه خوبيهاست.

امام على عليه السلام : عفّت، برترين جوانمردى است.

امام على عليه السلام : عفّت، برترين خصلت است.

امام على عليه السلام : عفّت، نفس را مصون مى دارد و آن را از پستيها دور نگه مى دارد.

امام على عليه السلام : عفّت، پارسايى است.

امام على عليه السلام : عفّت (مناعت طبع)، زيورِ نادارى است.

امام على عليه السلام : بر تو باد عفّت كه آن برترين خوى مردمان شرافتمند است.

امام على عليه السلام : عفّت، شريفترين صفات شريف است.

امام على عليه السلام : زكات زيبايى، عفّت است.

امام على عليه السلام : بر تو باد عفت كه نيكو همدمى است.

امام على عليه السلام ـ در توصيف پرهيزگاران ـ فرمود : نيازهايشان سبك است و جانهايشان عفيف و با مناعت.

امام على عليه السلام : تنگدستى همراه با عفّت، بهتر از توانگرى توأم با زشت كارى است.

امام صادق عليه السلام : نسبت به زنان مردم عفّت ورزيد، تا نسبت به زنان شما عفّت ورزند.