الإمامُ عليٌّ عليه السلام : حُسنُ خُلقِ المُؤمِنِ مِنَ التَّواضُعِ ···، و عِزُّه تَركُ القالِ و القيلِ .
امام على عليه السلام : خوش خويى مؤمن از فروتنى است ··· و عزّتش در رها كردن گويه ها و وا گويه هاست.
امام على عليه السلام : هيچ عزّتى بالاتر از بردبارى نيست.
امام على عليه السلام : عزّتى چون بردبارى نيست.
امام على عليه السلام : عزّت، در رسيدن به انتقام است (همين كه به آن مرحله از توانايى رسيد كه بتواند انتقام بگيرد، همين براى عزّت و غلبه او كافى است و نياز نيست كه انتقام بكشد).
امام زين العابدين عليه السلام : فرمان بردن از فرمانروايان [الهى] كمال عزّت است.
امام صادق عليه السلام : عزّت آن است كه هر گاه با حق رو به رو شدى، در برابر آن خوار باشى.
امام صادق عليه السلام : راستى، عزّت است و نادانى، ذلّت.
امام صادق عليه السلام : شرافت مؤمن در نماز شب خواندن اوست و عزّتش در آزار نرساندن به مردم.