نقش حضور قلب در پذيرش نماز

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : خداوند نماز بنده اى را كه دلش در كنار بدنش حضور ندارد ، نمى پذيرد .

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : [گاه] بنده نماز مى خواند، اما يك ششم و يك دهم آن هم برايش نوشته نمى شود ؛ تنها آن مقدار از نماز بنده به حساب مى آيد كه با شناخت و توجّه همراه باشد .

امام على عليه السلام : هيچ يك از شما با كسالت و خواب آلودگى به نماز نايستد و به خودش نيز فكر نكند ؛ زيرا در پيشگاه پروردگارِ عزّ و جلّ خويش قرار دارد . بنده را همان مقدار از نمازش نصيب است كه با توجّهِ قلبى او همراه باشد .

امام زين العابدين عليه السلام ـ وقتى در حال نماز ردايش روى يك شانه اش افتاد و آن را مرتب نكرد و علّت آن پرسيده شد ـ فرمود : واى بر تو! آيا مى دانى در پيشگاه چه كسى بودم؟ از نماز بنده همان مقدارى پذيرفته مى شود ، كه با توجّه قلبى همراه باشد .

امام صادق عليه السلام : هر كه نماز گزارد و به نمازش [با دل ]رو كند و با خودش فكر نكند و در نماز سهو و غفلت نكند ، تا وقتى كه به نماز رو دارد ، خداوند به او رو مى كند . گاه باشد كه نيمى از نماز، يا يك سوم آن، يا يك چهارمش و يا يك پنجم آن پذيرفته مى شود . به نمازهاى مستحب از آن رو دستور داده شده است تا آن مقدار از نمازهاى واجب را كه پذيرفته نشده، تكميل (جبران) كند .