شكيبايى و رسيدن به مقامات بلند

امام على عليه السلام : با شكيبايى خواسته ها دست يافتنى مى شوند .

امام على عليه السلام : با شكيبايى است، كه مقامات بلند فراچنگ آيند .

امام على عليه السلام : هركه براى [وصال به] خدا شكيبايى ورزد، به او مى رسد .

امام على عليه السلام ـ در خطبه شقشقيه ـ فرمود : و با خود انديشيدم كه آيا با دست تنها حمله كنم يا آن كه بر شرّ اين تيرگى شكيبا باشم . . . ديدم كه شكيبايى در اين جا خردمندانه تر است . پس ، صبورى كردم در حالى كه گويا در چشمانم خاشاك و در گلويم استخوانى است . . . و بر اين مدت دراز و اين محنت سخت صبر كردم .

امام على عليه السلام ـ در شكايت از قريش ـ فرمود : [و قريش به من گفتند:] بدان كه گاه حق را مى گيرى و گاهى هم از آن محروم مى شوى . پس يا غمگنانه شكيبا باش و يا از اندوه بمير . . . من هم چشمِ خاشاك گرفته را بر هم نهادم و آب دهانم را همچون كسى كه استخوان در گلويش گير كرده باشد، فرو بردم و با فرو خوردن خشم، صبر كردم ؛ صبرى كه از حنظل تلخ تر و براى دل، از تيزى شمشير برّان، درد آورتر بود .

امام على عليه السلام ـ آنگاه كه اصحاب جمل به سوى بصره حركت كردند ـ فرمود : اينان به خاطر ناخشنودى از خلافت من گِرد هم آمده اند . اما من تا زمانى كه براى اجتماع شما خطرى احساس نكنم ، شكيب مى ورزم .