نقش شكرگزارى در افزايش نعمت

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : خداوند دَرِ شكر را بر روى بنده اى نگشود كه دَرِ فزونى [نعمت ]را بر روى او ببندد .

امام على عليه السلام : چون خداوند به بنده اى نعمتى دهد و بنده در دل شكر آن نعمت را بگزارد ، پيش از آن كه سپاسگزارى از آن را به زبان آورد، مستوجب افزايش آن نعمت گردد .

امام على عليه السلام : به كسى كه توفيق شكرگزارى داده شود ، از فزونى يافتن [نعمت ]محروم نگردد .

امام على عليه السلام : چونان كسى مباش كه . . . از سپاسگزارى نعمتى كه به او داده شده ، ناتوان است و[با اين حال ]خواهان افزايش نعمت باقيمانده است .

امام باقر عليه السلام : افزايش نعمت از سوى خداوند قطع نگردد ، مگر آن گاه كه شكرگزارى بندگان قطع شود .

امام صادق عليه السلام ـ در پاسخ به اين سؤال كه آيا آيه «اگر سپاس گوييد نعمت شما را مى افزايم» شامل شكر نعمت ظاهرى مى شود ـ فرمود : آرى ، كسى كه خدا را بر نعمتهايش ستايش كند و سپاس گويد و بداند كه آن نعمتها از جانب خداست، نه ديگرى [، خداوند بر نعمتهايش مى افزايد] .

امام صادق عليه السلام : چون خداوند به بنده اى نعمتى دهد ، و او قلبا قدر آن را بشناسد و به زبان، خدا را ستايش كند ، هنوز سخنش به پايان نرسيده است كه فرمان مى رسد تا بر نعمت او افزوده شود .

امام صادق عليه السلام : در تورات نوشته شده است : از كسى كه به تو نعمتى مى دهد، تشكّر كن و به كسى كه از تو سپاسگزارى مى كند، نعمت عطا كن ؛ زيرا با وجود سپاسگزارى، نعمتها زوال نيابند و با وجود ناسپاسى، نعمتها پايدار نمانند . سپاسگزارى موجب افزايش نعمتها و جلوگيرى از زوال آنهاست .