آسايش طلبى در دنيا

بحار الأنوار : خداوند متعال به داوود عليه السلام وحى فرمود : اى داوود! من پنج چيز را در پنج چيز قرار دادم، اما مردم آنها را در پنج چيز ديگر مى جويند ؛ از اين رو آنها را نمى يابند . . . آسايش را در بهشت قرار دادم، اما آنها آسودگى را در دنيا مى جويند از اين رو آن را نمى يابند .

الخصال ـ به نقل از زهرى ـ : امام زين العابدين عليه السلام به يكى از همنشينان خود فرمود : از خدا بترس و در طلب [دنيا ]جانب اعتدال نگه دار و چيزى را كه آفريده نشده است، طلب مكن . . . آن مرد عرض كرد : چگونه ممكن است كسى در طلب چيزى بر آيد كه هنوز آفريده نشده است؟ حضرت فرمود : كسى كه خواهان توانگرى و دارايى و رفاه در دنيا باشد ، در حقيقت آنها را براى آسايش مى خواهد و آسايش، در دنيا و براى اهل دنيا خلق نشده ، بلكه در بهشت و براى بهشتيان آفريده شده است .

تحف العقول : از امام صادق عليه السلام سؤال شد : راه آسايش چيست؟ فرمود : در مخالفت كردن با هواى نفس . عرض شد : پس ، چه وقت بنده طعم آسايش را مى چشد؟ فرمود : در نخستين روزى كه به بهشت وارد مى شود .

بحار الأنوار : امام صادق عليه السلام به اصحاب خود فرمود : آرزوى محال نكنيد! عرض كردند : مگر چه كسى آرزوى محال مى كند؟ فرمود : شما ؛ مگر نه اين كه آرزومند آسايش در دنيا هستيد؟ عرض كردند : چرا . فرمود : آسايش براى مؤمن در دنيا محال است .