امام على عليه السلام : هركه به آنچه خدا قسمت او كرده است خشنود باشد ، تَنَش بياسايد .
عنه عليه السلام : ما أعجَبَ هذا الإنسانَ : مَسرورٌ بدَرْكِ ما لَم يَكُن لِيَفُوتَهُ ، مَحزونٌ على فَوْتِ ما لَم يَكُنْ لِيُدرِكَهُ ، و لَو أ نّهُ فَكَّرَ لَأبصَرَ ، و عَلِمَ أنّهُ مُدَبَّرٌ ، و أنّ الرِّزقَ علَيهِ مُقَدَّرٌ ، و لاَقتَصَرَ على ما تَيَسَّرَ و لَم يَتَعَرَّضْ لِما تَعَسَّرَ .
امام على عليه السلام : اين انسان چه شگفت است! با رسيدن به چيزى كه از دستش نمى رفت، خوشحال مى شود و براى از دست دادن چيزى كه به آن نمى رسيد ، اندوهگين مى شود ، حال آن كه اگر خوب مى انديشيد، مى فهميد و مى دانست كه او را تدبير و روزى اش را تقدير كرده اند، و به آنچه برايش آسان است، بسنده مى كرد و به آنچه برايش دشوار است ،نمى پرداخت .
امام على عليه السلام : راضى باش ، تا به آسايش دست يابى .
امام على عليه السلام : هركه به روزى خدا خشنود باشد ، براى آنچه از دستش رود اندوهگين نگردد .
امام على عليه السلام : خشنودى، غم و اندوه را مى برد .
امام على عليه السلام : چه خوب اندوه زدايى است خشنودى به قضا .
امام على عليه السلام : گواراترين زندگى را كسى دارد كه به آنچه خدا قسمت او كرده خشنود باشد .
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : الرَّوحُ و الرّاحَةُ في الرِّضا و اليَقينِ ، و الهَمُّ و الحُزْنُ في الشَّكِّ و السُّخطِ .
امام صادق عليه السلام : خوشى و آسايش در خشنودى و يقين است، و غم و اندوه در شكّ و ناخشنودى .