148. جوان

ما خبر آنان (اصحاب كهف) را بر تو درست حكايت مى كنيم، آنان جوانانى بودند كه به پروردگارشان ايمان آورده بودند و ما بر هدايتشان افزوديم.

جوانان را درياب؛ زيرا كه آنان سريع تر به كارهاى خير روى مى آورند.

در وصيّت به فرزندش امام حسن عليه السلام: دل جوان، مانند زمين كشت ناشده است؛ آنچه در آن افكنده شود، مى پذيرد. از اين رو، پيش از آن كه دلت سخت گردد و خِرَدَت سرگرم شود، به تربيت تو همّت گماشتم.

شما را به نيكى با جوانان سفارش مى كنم؛ چرا كه آنان، دل هاى رقيق ترى دارند. به راستى كه خداوند، مرا بشارت دهنده و هشداردهنده برانگيخت، جوانان با من هم پيمان شدند و پيران با من به مخالفت برخاستند. آن گاه اين آيه را خواندند: «و عمر آنان به درازا كشيد و دل هايشان سخت گرديد».

پدرم [امام] زين العابدين عليه السلام، هر گاه به جوانانى كه دانش مى اندوختند، مى نگريست، آنان را به خود نزديك مى كرد و مى فرمود: آفرين بر شما كه امانت هاى [مردم براى آموختن] دانشيد و به زودى شما كم سالان جامعه، بزرگان جامعه اى ديگر مى شويد.