144. بهترين دوست

پروردگارا! گناهان ما را ببخش و بدى هاى ما را بپوشان و ما را با نيكان (و در مسير آنها) بميران.

ابليس [به خدا] گفت: به عزّتت سوگند! تا بندگانت جان در بدن دارند، گمراهشان مى كنم. خدا در پاسخ فرمود: به عزّت و جلالم سوگند! تا هر زمان از من آمرزش بطلبند، آنان را مى آمرزم.

[آن جا كه فرمود:] خداوند، دو اَمان براى امّتم بر من نازل نمود «تا تو در ميان آنان هستى، خدا عذابشان نمى كند و تا آمرزش مى طلبند، خدا آنان را عذاب نمى كند». پس اگر خودم نيز از ميانشان بروم [و امان اوّل، باطل شود]، باز، آمرزش طلبيدن را [كه امان دوم است]، تا روز قيامت، در ميانشان باقى گذاشته ام.

هر كجا هستى تقواى الهى پيشه كن و به دنبال گناه، كار نيك انجام بده تا آن را محو كند.

چهار چيز است كه هر كس داشته باشد، اگر سر تا پا غرق گناه باشد، خداوند آن گناهان را به حسنه و نيكى تبديل مى كند: راستگويى، حيا، خوش اخلاقى و شكر.