140. تصفيه كن، زلال شوى

پس هر كس بعد از ستم كردن، توبه و جبران نمايد، خداوند، توبه او را مى پذيرد؛ زيرا خداوند، آمرزنده و مهربان است.

توبه، پشيمانى با دل است و آمرزش خواهى با زبان و ترك گناه در عمل و مصمّم شدن بر تكرار نكردن آن.

اى على! هر كس شكرگزار نعمت خدا باشد و چون گرفتار شد صبر نمايد و اگر مرتكب گناهى شد توبه كند، از هر درى كه بخواهد وارد بهشت مى شود.