122. سؤالُ جواب

كسانى كه در باغ هاى بهشتند، از مجرمان سؤال مى كنند: چه چيز شما را به دوزخ وارد ساخت؟ مى گويند: ما از نمازگزاران نبوديم و به مستمندان اطعام نمى كرديم و پيوسته با اهل باطل، هم نشين و هم صدا بوديم.

در نامه خود به عثمان بن حنيف، كارگزار آن حضرت در بصره، نوشتند: گمان نمى بردم كه تو دعوت ميهمانى قومى را بپذيرى كه نيازمندانشان مورد بى مهرى قرار گرفته و ثروتمندانشان دعوت شده اند.

سوگند به آن كه جان محمّد در دست اوست! بنده اى كه شب را سير بخوابد و برادر مسلمانش ـ يا فرمودند: همسايه مسلمانش ـ گرسنه باشد، به من ايمان نياورده است.

مراقب نماز باشيد و آن را پاس بداريد و بسيار به جاى آوريد و به وسيله آن به خدا تقرّب جوييد؛ زيرا نماز در وقت هايى تعيين شده، بر مؤمنانْ واجب شده است. آيا پاسخ دوزخيان را نمى شنويد كه وقتى از آنها پرسيده مى شود: «چه چيز شما را به دوزخ وارد ساخت؟» مى گويند: «ما از نمازگزاران نبوديم»؟!

بدانيد كه خداوند از انسان هايى كه دائما رنگ عوض مى كنند، نفرت دارد، پس از حقّ و اهل او جدا نشويد؛ چرا كه هر كس به باطل و اهل آن بپيوندد، نابود مى شود و دنيا را هم از دست مى دهد.