حقّ زن آن است كه بدانى خداوند او را مايه آرامش و آسايش و همدم و پرستار تو قرار داده است، هم چنين بر هر يك از شما واجب است كه خداوند را به خاطر وجود ديگرى ستايش كند و بداند كه او نعمتى است كه خداوند ارزانى داشته و واجب است كه با نعمتِ خداوندى، رفتار نيك داشته باشد و او را گرامى بدارد و با او سازگارى كند و هر چند حقّ تو بر زنت بيشتر است و فرمان پذيرى از تو، در هر چه دوست مى دارى يا نمى پسندى، تا آن جا كه گناه نباشد، بر او لازم تر است، در هر حال او اين حق را دارد كه از تو مهربانى ببيند و از همدمى تو برخوردار شود، و حق دارد كه در برآوردن كامى كه به ناچار بايد برآورده شود، آرامش و آسايشش تأمين شود و اين حقى بس بزرگ است و هيچ نيرو و توانى جز به خداوند نيست.
