55. شهادت به حقّ، حتى به زيان خود

اى كسانى كه ايمان آورده ايد! پيوسته به عدالت قيام كنيد. براى خدا شهادت دهيد، اگر چه به زيان خود شما، يا پدر و مادر و نزديكان شما بوده باشد؛ چرا كه اگر آنها غنى يا فقير باشند، خداوند از آنها سزاوارتر است. بنا بر اين، از هوا و هوس پيروى نكنيد كه از حقّ منحرف خواهيد شد و اگر حقّ را تحريف كنيد و يا از اظهار آن اعراض نماييد، قطعا خدا به آنچه انجام مى دهيد آگاه است.

با تقواترين مردم، كسى است كه حقّ را بگويد؛ به سودش باشد يا به ضررش.

درباره آيه «و شاهدان چون (به شهادت دادن) فراخوانده شدند، ابا نكنند»، فرمودند: يعنى كسى كه در كارى (واقعه اى)، شاهد بودن را پذيرفته است، نبايد هنگام دعوت به گواهى دادن، خوددارى كند؛ بلكه بايد شهادت دهد و در آن، خيرخواه باشد و از سرزنش هيچ سرزنشگرى نترسد و بايد به نيكى فرمان دهد و از بدى و زشتى باز دارد.

خوشا به سعادت سبقت جويان به سايه عرش. گفتند: اى رسول خدا! آنان كيانند؟ فرمودند: آنان كه چون حقّ را بشنوند بپذيرند و هرگاه حقّ از آنان خواسته شود، دريغ نكنند و براى مردم همان گونه قضاوت كنند كه براى خود مى كنند.