47. حيات اسلام

بگو آيا كسانى كه عالم و دانايند، با آنان كه در جهل و نادانى به سر مى برند، يكسانند؟ (هرگز)، تنها صاحبان عقل و خرد، متذكّر شده و توجّه مى كنند.

اى جوياى دانش! دانش، فضيلت هاى بسيارى دارد: سَرش تواضع، چشمش دورى از حسد، گوشش فهم، زبانش راستگويى، حافظه اش جستجو، دلش خوش نيّتى، عقلش شناخت اشياء و امور، دستش رحمت، پايش ديدار دانشمندان، همّتش سلامت، حكمتش تقوا، قرارگاهش نجات، جلودارش عافيت، مَركبش وفا، سلاحش نرمى سخن، شمشيرش خشنودى، كمانش سازگارى، سپاهش گفتگو با دانشمندان، داراييش ادب، اندوخته اش پرهيز از گناهان، توشه اش نيكى، جايگاهش گفت وگو و مذاكره، رهنمايش هدايت، و دوستش عشق به نيكان است.

اگر مردم مى دانستند كه در جستجوى دانش، چه چيزى [ نهفته ] است، بى گمان در پى آن مى رفتند، حتّى اگر با ريخته شدن خون و فرو رفتن در اعماق دريا باشد. خداى تبارك و تعالى، به دانيال وحى كرد: منفورترين بندگانم نزد من، نادانى است كه حقّ اهل علم را سبك بشمارد و پيروى از ايشان را رها كند و محبوب ترين بندگانم نزد من، تقواپيشه اى است كه جوياى پاداش فراوان، همراه دانشمندان، پيرو بردباران و پذيراى حكيمان باشد.

هر كس براى خدا دانش بياموزد و به آن عمل كند و به ديگران آموزش دهد، در ملكوت آسمان ها، به بزرگى ياد شود و گويند: براى خدا آموخت و براى خدا عمل كرد و براى خدا آموزش داد.