اى مردم! جز اين نيست كه خداست و شيطان، حقّ است و باطل، هدايت است و ضلالت، رشد است و گمراهى، دنياست و آخرت، خوبى هاست و بدى ها. هر چه خوبى است، از آنِ خداست و هر چه بدى است، از آنِ شيطان ملعون است.
هان! ميان حقّ و باطل، جز چهار انگشت فاصله نيست. از آن حضرت درباره معناى اين فرمايش سؤال شد. امام، انگشتان خود را به هم چسباند و آنها را ميان گوش و چشم خود گذاشت و آن گاه فرمودند: باطل اين است كه بگويى: شنيدم و حقّ آن است كه بگويى: ديدم.
حقّ را بگو، اگر چه نابودى تو در آن باشد؛ زيرا كه نجات تو در آن است... تقواى الهى، پيشه كن و باطل را فرو گذار، هر چند [به ظاهر] نجات تو در آن باشد؛ زيرا كه نابودى تو در آن است.
