خطرناك ترين مانع

صفحه اختصاصي حديث و آيات (مَّا جَعَلَ اللَّهُ لِرَجُلٍ مِّن قَلْبَيْنِ فِى جَوْفِهِ) . حديث

(خداوند در درون هيچ مردى دو قلب ننهاده است) .
(كَلاَّ بَلْ تُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ* وَ تَذَرُونَ الْأَخِرَةَ) . حديث
(چنين نيست كه شما مى پنداريد [و دلايل معاد را كافى نمى دانيد] ؛ بلكه شما دنياىِ زودگذر [و هوس هاى بى قيد و شرط ]را دوست داريد و آخرت را وا مى نهيد) .
رسول اللّه صلي الله عليه و آله : حُبُّ الدُّنيا وحُبُّ اللّه ِ لا يَجتَمِعانِ في قَلبٍ أبَدا . حديث

رسول خدا صلي الله عليه و آله : دنيا دوستى و خدا دوستى ، هرگز در يك قلب ، جمع نمى شوند .

عيسى عليه السلام : به حق برايتان مى گويم : بنده نمى تواند خدمتگزار دو پروردگار باشد و هرچه بكوشد ، باز يكى را بر ديگرى ترجيح خواهد داد. همچنين خدا دوستى و دنيا دوستى ، براى شما جمع نخواهد شد .

مسكّن الفؤاد : در اخبار داوود عليه السلام[از زبان خداوند ]آمده است : «دوستانم را با انديشه دنيا چه كار ؟ اين انديشه ، شيرينىِ مناجاتم را از دل هايشان مى زدايد . اى داوود ! محبّت دوستانم به من ، در گرو آن است كه اهل معنويت باشند و [براى دنيا ]غمگين نباشند» .

حلية الأولياء ـ به نقل از ابو سليمان ـ : خداوند متعال به داوود عليه السلام وحى كرد : «در حقيقت ، من شهوت ها را براى آفريدگان ضعيفم آفريدم . پس بپرهيز از اين كه قلبت به چيزى از آنها وابسته شود كه سبك ترين كيفرت ، آن خواهد بود كه شيرينى محبّتم را از قلبت خواهم زدود» .

صفحه اختصاصي حديث و آيات المحجّة البيضاء : في أخبارِ داودَ أنَّ اللّه َ تَعالى أوحى إلَيه : يا داودُ ، إنَّكَ تَزعَمُ أنَّكَ تُحِبُّني ! فَأَخرِج حُبَّ الدُّنيا عَن قَلبِكَ ؛ فَإِنَّ حُبّي وحُبَّها لا يَجتَمِعانِ في قَلبٍ . يا داودُ ، خالِص مَحَبَّتي مُخالَصَةً ، وخالِط أهلَ الدُّنيا مُخالَطَةً ، ودينَكَ فَقَلِّدنيهِ ، ولا تُقَلِّد دينَكَ الرِّجالَ ؛ أمّا مَا استَبانَ لَكَ مِمّا يُوافِقُ مَحَبَّتي فَتَمَسَّك بِهِ ، وأمّا ما أشكَلَ عَلَيكَ فَقَلِّدنيهِ ، حَقّا عَلَيَّ أن أتَوَلّى سِياسَتَكَ وتَقويمَكَ ، وأكونَ قائِدَكَ ودَليلَكَ ؛ اُعطيكَ مِن غَيرِ أن تَسأَلَني ، واُعينُكَ عَلَى الشَّدائِدِ ؛ فَإِنّي قَد آلَيتُ عَلى نَفسي ألاّ اُثيبَ إلاّ عَبدا هَرَبَ عَن طَلِبَتِهِ وإرادَتِهِ وألقى نَفسَهُ بَينَ يَدَيَّ ؛ فَإِنَّهُ لا غِنىً بِهِ عَنّي . فَإذا كُنتَ كَذلِكَ نَزَعتُ الوَحشَةَ وَالذِّلَّةَ عَنكَ ، وأسكَنتُ الاُنسَ وَالحَلاوَةَ قَلبَكَ . حديث

المحجّة البيضاء : در اخبار داوود عليه السلام آمده است كه خداوند به او وحى كرد : «اى داوود ! تو مى پندارى كه دوستم دارى . پس دنيا دوستى را از قلبت بيرون كن؛ زيرا دوستى من و آن ، در هيچ قلبى جمع نمى شود . اى داوود ! دوستى ام را يكسره خالص كن و با اهل دنيا به گونه اى [معتدلانه ]معاشرت كن . درباره [احكام ]دينت از من تقليد كن ، نه از آدميان . امّا هر آنچه برايت روشن گشت كه با محبّت من همساز است ، آن را حفظ كن . امّا آنچه بر تو دشوار گشت ، پس در آن ، از من تقليد كن و بر من حق است كه تربيت و استوار داشتنت را به عهده بگيرم و راهنما و راهبرت باشم . بى آن كه از من درخواست كنى ، به تو مى بخشم و در سختى ها به تو كمك مى كنم ؛ زيرا من بر خود عهد كرده ام كه پاداش ندهم ، مگر به بنده اى كه از خواست و اراده اش بگريزد و خود را برابرم بيفكند ، چون كه هيچ بى نيازى اى جز با من نيست . پس هرگاه چنين بودى ، بى كسى و خوارى را از تو برطرف خواهم كرد و انس و شيرينى را در قلبت جاى خواهم داد» .

المحجّة البيضاء : [خداوند متعال به داوود عليه السلام وحى كرد :] اى داوود ! از طريق بازداشتن نفست از شهوت ها، با آن دشمنى كن و با من دوستى كن ، تا به تو بنگرم و ببينى كه حجاب هاى ميان ما برداشته شده است . با تو چنان مدارا مى كنم تا هرگاه خواستم با پاداشم بر تو منّت گذارم ، در جهت به دست آوردنش نيرومند شوى ، و من در حالى كه تو پايبند فرمانبرى من
هستى ، آن را از تو پنهان مى كنم .

إرشاد القلوب ـ در ضمن حديث «معراج» ـ : [خداوند متعال فرمود :] اى احمد ! اگر بنده اى به مقدار نماز آسمانيان و زمينيان ، نماز بخواند و به مقدار روزه آسمانيان و زمينيان ، روزه بگيرد و همچو فرشتگان ، از خوردنْ باز ايستد و چون برهنگانْ لباس بپوشد ، آن گاه ذرّه اى دوستى دنيا يا شهرت يا رياست و يا زيب و زيور آن را در قلبش ببينم ، در خانه ام همسايه من نخواهد بود و محبّتم را از قلبش برخواهم كَند . سلام و محبّت من بر تو باد!

امام على عليه السلام : همچنان كه خورشيد و شب با يكديگر جمع نمى شوند ، خدا دوستى و دنيا دوستى با يكديگر جمع نمى شوند .

امام على عليه السلام : هركه دوستدار ديدار خداوند سبحان شود ، دنيا را فراموش مى كند .

امام على عليه السلام : آن كه دنيا دوستى در قلبش جاى گرفته است ، چگونه ادّعاى خدا دوستى مى كند ؟

امام على عليه السلام : اگر خداوند را دوست داريد ، دنيا دوستى را از دل هايتان بيرون كنيد .

امام على عليه السلام ـ در حكمت هاى منسوب به ايشان ـ : رياستْ دوستى ، از دوستى خداى سبحان باز مى دارد .

امام سجاد عليه السلام ـ در دعايش ـ : دوستىِ دنياى پست را از قلبم بركَن كه از آنچه نزد توست ، باز مى دارد و مانع طلب وسيله براى رسيدن به تو مى گردد و نزديك شدن به تو را از ياد مى برد .

امام صادق عليه السلام : هرگاه مؤمنْ خود را از دنيا خالى كند ، والا گردد وشيرينى
دوستىِ خدا را دريابد و از نظر اهل دنيا، گويى ديوانه به شمار آيد؛ حال آن كه شيرينىِ دوستى خدا، با اينان درآميخته است و در نتيجه ، به كسى جز او نمى پردازند.

امام صادق عليه السلام : هرگاه عالمى را دوستدار دنيايش ديديد ، در دين خود، به او اعتماد مكنيد؛ زيرا هر دوستدار چيزى، آنچه را دوست دارد، حفظ مى كند.
نيز [حضرت] فرمود : خداوند به داوود عليه السلاموحى كرد كه : «ميان من و خودت ، عالِمى را كه دلباخته دنياست قرار مده ، كه تو را از طريق محبّتم باز مى دارد . اينان ، در حقيقت ، راهزنان راه بندگانِ جوياى من هستند . كمترين كيفرى كه به آنان مى دهم ، اين است كه شيرينىِ مناجات با خودم را از دل هايشان بر مى دارم» .

صفحه اختصاصي حديث و آيات الإمام المهديّ عليه السلام ـ في قَولِهِ تَعالى : «فَاخْلَعْ نَعْلَيْكَ إِنَّكَ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى » حديث ـ : إنَّ موسى ناجى رَبَّهُ بِالوادِ المُقَدَّسِ ، فَقالَ : «يا رَبِّ ، إنّي قَد أخلَصتُ لَكَ المَحَبَّةَ مِنّي ، وغَسَلتُ قَلبي عَمَّن سِواكَ» وكانَ شَديدَ الحُبِّ لِأَهلِهِ . فَقالَ اللّه ُ تَعالى : «إخْلَعْ نَعْلَيْكَ» أي : اِنزَع حُبَّ أهلِكَ مِن قَلبِكَ إن كانَت مَحَبَّتُكَ لي خالِصَةً وقَلبُكَ مِنَ المَيلِ إلى مَن سِوايَ مَغسولاً . حديث

امام مهدى عليه السلام ـ درباره گفته خداى متعال كه «كفشت را بيرون آر ، كه تو در سرزمين مقدسِ «طُوى» حديث هستى» ـ : موسى در وادى مقدّس با پروردگارش مناجات كرد و گفت : پروردگارا ! محبّتم را براى تو خالص ساخته ام و قلبم را از غير تو شسته ام» ، در حالى كه ايشان ، بسيار خانواده اش را دوست مى داشت. پس از آن ، خداوند متعال فرمود : «كفشت را در آور» ؛ يعنى اگر محبّتت براى من خالص و قلبت از گرايش به غير من پاك است ، محبّت به خانواده ات را از قلبت بركَن .

شرح نهج البلاغة : منقول است كه خداوند متعال ، به داوود عليه السلاموحى كرد : «من بر دل ها حرام ساخته ام كه دوستى من با دوستى غيرِ من ، در آنها وارد شود» .