سكوت

ربيع الأبرار :لقمان گفت : «اى پسرم! هر گاه مردم به نيكويىِ سخنانشان فخر نمودند ، تو به نيكويىِ سكوتت مباهات كن» .

محبوب القلوب :لقمان به پسرش گفت : «اى پسرم ! سكوت را مراعات كن كه من هرگز بر سكوت پشيمان نشده ام ، و چه بسا سخن گفتم و پشيمان شدم ».

أسرار البلاغة :لقمان بسيار سكوت مى كرد . چون درباره آن، مورد پرسش قرار گرفت ، پاسخ داد : «خداوند براى من، دو گوش و يك زبان قرار نداده، جز براى اين كه شنيده هايم بيش از گفته هايم باشد ».

كتاب الحلم، ابن ابى الدنيا ـ به نقل از وَهْب بن مُنبّه ـ : در حكمت لقمان است كه به پسرش گفت : «اى پسرم ! دانش نيكوست و آن به همراه بردبارى، نيكوتر. سكوت نيكوست و آن به همراه دانايى، نيكوتر .
اى پسرم ! زبان، نيش بدن است پس بپرهيز از اين كه چيزى از زبانت در آيد كه تنت را نابود سازد يا پروردگارت را بر تو خشمگين نمايد ».

خزانة الخيال :لقمان به پسرش گفت : «اى پسرم ! زبان، كليد خير و شر است. پس جز در خير، دهانت را مهر و موم كن ، همان طور كه [صندوق ]طلا و نقره را مهر و موم مى كنى ».