ز ـ اقامت در بهشت

پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : خداوند ـ تبارك و تعالى ـ با موسى عليه السلام به نجوا پرداخت و از جمله نجواهايش اين بود كه گفت: «اى موسى!... من بهشت خويش را تقديم زاهدانِ در دنيا مى كنم و در هر كجاى آن كه مى خواهند ، ساكن شوند».

امام على عليه السلام : هر كه چشم از دنيا بپوشد ، چشمش به بهشت برين روشن مى گردد.

امام على عليه السلام : از دنيا روى بگردان تا در بهشت برين ساكن شوى.

امام على عليه السلام : هر كه دل از دنيا بر نكند ، او را در بهشت برين سهمى نيست.

امام على عليه السلام : هر كه در دنيا زهد بورزد ، ديده اش به پاداش خداوندروشن مى گردد.

امام باقر عليه السلام : از نجواهاى خداوند با موسى عليه السلام بر فراز كوه طور ، اين بود كه: «اى موسى!... به آنان كه با زهدورزى در دنيا خود را مقرّب من مى سازند ، همه بهشت را عطا مى كنم و در هر كجاى آن كه بخواهند ، جاى مى گيرند».

امام صادق عليه السلام ـ در توصيه هايش به عبد اللّه بن جُندَب ـ : اى پسر جندب! اگر دوست دارى كه همجوار خداوندِ باشُكوه در سرايش گردى، و در بهشت در همسايگىِ او ساكن شوى ، بايد دنيا در نظرت خوار باشد، و [ نيز ] مرگ را در برابر چشمت قرار بده ، و چيزى براى فردايت پس انداز مكن، و بدان كه آنچه را [براى قيامتت] پيش بفرستى ، همان از آنِ توست و آنچه بر جاى بگذارى ، به زيان توست.