حكمت نامه لقمان

امام صادق عليه السلام ـ در پندهاى لقمان عليه السلام به پسرش ـ : اى پسرم! دنيا ، درياى عميقى است كه بسيارى در آن هلاك گرديده اند . پس كشتى ات را در دنيا ، ايمان به خدا قرار بده و بادبان آن را توكّل بر خدا ، و توشه راهت را تقواى خداوند عز و جل قرار بده ؛ اگر نجات يافتى، از رحمت خداست و اگر هلاك شدى، به سبب گناهانت خواهد بود .

امام كاظم عليه السلام :لقمان به پسرش گفت: « . . . اى پسرم! دنيا درياى عميقى است كه بسيارى در آن غرق شده اند ؛ پس بايد كشتىِ [نجات] تو در آن ، پَروامندى از خداوند متعال باشد ، و پُل تو ايمان به خدا ، و بادبان كشتى ات توكّل ، و متولّى آن، خرد ، و راه نماى آن، دانش ، و مسافر آن ، شكيبايى» .

امام كاظم عليه السلام :لقمان همواره به پسرش مى گفت: «اى پسرم! دنيا دريايى است كه گروه هاى بسيارى در آن ، غرق شده اند. پس بايد كشتىِ تو در آن ، پَروامندى از خداى متعال باشد و پل تو ايمان به خدا، و بادبان كشتى ات توكّل ، تا شايد ـ اى پسرم! ـ نجات يابى ، هر چند من گمان ندارم كه نجات يابى!» .

الاختصاص ـ به نقل از اوزاعى ، درباره آنچه لقمان عليه السلام به پسرش مى گفت ـ : اى پسرم! دنيا درياى عميقى است ... . اى پسرم! كِشتىِ آن ، ايمان و بادبانش توكّل و مسافرانش صبر و پاروهايش روزه و نماز و زكات است .
اى پسرم! هر كس خود را بدون كشتى به دريا بزند ، غرق مى شود .