حكمت نامه لقمان

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :لقمان حكيم، هنگامى كه پسرش را موعظه مى كرد، به او گفت: «اى پسرم! كيست كه از خداوند عز و جل سراغ گرفت، ولى او را نيافت؟ و كيست كه به خدا پناه بُرد ، ولى خدا از او دفاع نكرد؟ يا كيست كه به خدا توكّل كرد ، ولى خدا او را كفايت ننمود؟»

كنز الفوائد ـ در آنچه لقمان عليه السلام به پسرش گفت ـ : اى پسرم! به خدا توكّل كن ، آن گاه، از مردم بپرس: كيست كه به خدا توكّل كرده ، ولى خدا او را كافى نبوده باشد ؟

الاختصاص ـ به نقل از اَوزاعى، درباره آنچه لقمان عليه السلام به پسرش گفت ـ : اى پسرم! كيست كه خدا را ياد كرده باشد ، ولى خدا او را ياد نكرده باشد؟ كيست كه به خدا توكّل كرده باشد ، ولى خدا او را به ديگرى واگذاشته باشد؟ و كيست كه به سوى خداى گرامى ياد، تضرّع و زارى كرده باشد ، ولى خدا به او رحم نكرده باشد؟

إرشاد القلوب:سفارش لقمان به پسرش است كه گفت : . . . «اى پسرم! بر تو لازم است كه از آنچه در دست مردم است، مأيوس باشى و به وعده خدا اعتماد كنى . درباره آنچه بر تو واجب گرديده، تلاش كن و تلاش درباره آنچه برايت ضمانت گرديده است را رها كن، و در همه كارهايت به خدا توكّل كن تا كفايتت كند».