حديث و آيات: 2 ـ پارسايى و كوشش در اطاعت از خدا

الإمامُ الكاظمُ عليه السلام لِموسى بنِ بكرٍ الواسِطيِّ : لَو مَيَّزتُ شِيعَتي لَم أجِدْهُم إلاّ واصِفَةً ، و لَوِ امتَحَنتُهُم لَما وَجَدتُهُم إلاّ مُرتَدِّينَ ، و لَو تَمَحَّصتُهُم لَما خَلُصَ مِنَ الألفِ واحِدٌ ، و لَو غَربَلتُهُم غَربَلَةً لَم يَبقَ مِنهُم إلاّ ما كانَ لي ، إنّهُم طالَ مَا اتَّكَوا عَلَى الأرائكِ فقالوا : نحنُ شِيعَةُ عَلِيٍّ ! إنّما شِيعَةُ عَلِيٍّ مَن صَدَّقَ قَولَهُ فِعلُهُ .حديث
امام كاظم عليه السلام ـ به موسى بن بكر واسطى ـ فرمود : اگر شيعيان خود را جدا و مشخص كنم، در ميان آنان جز اهل حرف پيدا نكنم و اگر آنان را بيازمايم، همگى مرتدّ از كار در آيند و اگر آنان را سره و نا سره كنم ،از هر هزار نفر يك نفر خالص پيدا نشود و اگر ايشان را از غربال بگذرانم ، جز آن كه متعلّق به من است كسى باقى نماند . آنها مدتهاست كه بر اريكه ها لميده اند و مى گويند : ما شيعه على هستيم ، در صورتى كه شيعه على فقط كسى است كه كردار او مؤيّد گفتارش باشد .